FOUT 401: Geen toegang (Unauthorized)

FOUT 401: Geen toegang (Unauthorized)

Wat doen jonge duiven die trekken?

Als jonge duiven weigeren te trekken, dat wil zeggen voor onbepaalde tijd uit het zicht van de liefhebber verdwijnen om vervolgens weer terug te keren naar de bekende omgeving rond het hok,  dan betekent dat dat zij nooit echt goede postduiven kunnen en zullen worden. Wat doen namelijk jonge duiven die wegtrekken?? Die testen voortdurend hun orientatievermogen. Wegtrekken van het hok vandaan en  vervolgens dat weer proberen terug te vinden. Sommige jonge duiven trekken bij het hok vandaan en kunnen vervolgens nooit het hok meer terug vinden. Dat noemen we in de postduiven volksmond: opvangers. En vaak moet diezelfde jonge duif meer dan een keer van steeds weer een andere locatie opgehaald worden na opnieuw verdwaald te zijn. Wat is hier het probleen?? Zij hebben een niet naar behoren funktionerend orientatievermogen en dat was er de oorzaak van dat ze verdwaald raakten.

Twee of drie weken nadat jonge duiven voor het eerst zijn gaan trekken, meestal valt dat moment samen als ze de eerste twee slagpennen hebben verwisseld,  is het noodzakelijk om ze op te gaan leren. Dat moet heel zorgvuldig gebeuren omdat deze vroege scholing de basis zal vormen voor hun verdere carriere als postduif. De eerste serie opleervluchtjes dient in de vluchtrichting uitgevoerd te worden. Ik zou willen aanraden om daar op ongeveer 1 km afstand van het hok mee te beginnen en steeds de afstand te verdubbelen. Bijvoorbeeld in het volgende schema: 1, 2, 4, 8, 16, 32, 64 km. Zodra u de laatst vermelde afstand hebt bereikt, dan kan deze trainingsserie worden gestopt. Belangrijk in deze is dat deze trainingsserie wordt uitgevoerd bij zonnig weer en zonder de nadelige invloed van inversie of droge thermiek.

Trekvogels, zoals zwaluwen,  die een orientatiesysteem hebben vergelijkbaar met dat van postduiven, gebruiken dat twee maal per jaar, tijdens de herfst en tijdens het voorjaar, voor de grote trek. Speciaal hiervoor heeft "Moeder Natuur" het orientatiesysteem ontworpen. Trekvogels hebben de hele zomer lang de tijd om de voor de voorbij zijnde grote trek verbruikte energie weer opnieuw aan te vullen. Het organiseren van wedvluchten met postduiven is niet een zaak ingesteld door de natuur zelf. Het is door de duivenliefhebbers ingesteld en het is aan de duivenliefhebbers om de gevolgen van dat onnatuurlijk handelen te aanvaarden. De duivenliefhebber moet de postduif leren om te gaan hoe de postduif zijn orientatiesysteem moet gebruiken. En de duivenliefhebber moet de postduif de gelegenheid geven dat systeem weer voldoende op te laden voor de volgende wedvlucht.

Onderdeel van het orientatiesysteem, dat zowel door postduiven als door trekvogels wordt gebruikt, is een "levend energiesysteem". Wanneer die energie wordt gebruikt, dan is het logisch dat die energievoorraad ook weer wordt aangevuld, zodat er weer voldoende energie voorradig is voor de volgende wedvlucht. Laten we eens een vergelijking maken met de werking van de motor van een auto. Als we de benzinetank willen bijvullen, dan moet je eerst de benzinedop van de tank af draaien. Bij een duif moet je zijn benzinetank eerst aktiveren, voordat hij benzine kan tanken. Wat een postduif tijdens een wedvlucht naar huis doet, is voortdurend zijn energiesysteem opladen en vervolgens zijn koers corrigeren door middel van zijn orientatiesysteem. Dat verklaart waarom postduiven zigzaggen als je ze ziet overvliegen tijdens een wedvlucht. Postduiven vliegen nooit in een rechte lijn naar huis. Vooral zijwinden zijn er de oorzaak van dat postduiven constant van hun ideale lijn af moeten wijken, waardoor zij verplicht worden steeds weer opnieuw energie te gebruiken om hun koers te kunnen corrigeren. Daarentegen is kop- of staartwind niet zo uitputtend voor het navigatiesysteem. Bij de lossing al slaan postduiven de ongeveer gemiddelde richting naar huis in en hoeven ze onderweg maar spaarzaam van hun energiesysteem gebruik te maken. Tijdens deze gemakkelijke vluchten zullen duiven hun energiesysteem zelfs al weer op peil hebben gebracht voordat ze thuis zijn. Zodra de postduif zijn orientatiesysteem inschakelt, schakelt hij het oplaadsysteem uit. Wanneer een duif zijn orientatatiesysteem dus niet gebruikt, vult hij zijn energiesysteem aan. Dat is een wisselwerking. Als een duif tijdens een moeilijke vlucht, waarbij hij nauwelijks in staat wordt gesteld zijn energiesysteem aan te vullen, steeds maar weer zijn navigatiesysteem gebruikt, dan zal de duif meer energie verbruiken dan dat hij kan aanvullen. En begrijpelijk met alle rampzalige gevolgen van dien. Het is de taak van de lossingsverantwoordelijke om er voor te zorgen dat het welzijn van het aan hem toevertrouwde convooi, van vaak tienduizenden postduiven, bij de lossing voor 100% gewaarborgd is in de vorm van goed weer op de vluchtlijn. Dan zijn de tankstations onderweg geopend. Kan hij dat niet garanderen, dan moet hij het tijdstip van lossing uitstellen. Het hoe en waarom moeten alle lossingsverantwoordelijken nu begrepen hebben. En het internet samen met het Instituut Wedvluchtbegeleiding stelt hen perfect in staat zich uitstekend van deze belangrijke en verantwoordelijke taak voor de duivensport te kwijten.


Sitemap
Printvriendelijk
Mail sturen
RSS feed

Submenu

Uw naam

Paswoord

Remember me


Steven van Breemen